Veranderen gaat in kleine stapjes, met vallen en opstaan. Het onderstaande gedicht gaat over het herkennen van je valkuilen en hoe je gaandeweg leert om het juiste pad te kiezen, meestal met het nodige vallen en opstaan.
Zorg ervoor dat je zelf uit het gat kan klimmen, om het gat heen loopt en uiteindelijk een nieuwe weg kiest. Een weg die bij jou past!
Gedicht: Ik loop door een straat
Ik loop door een straat
Er zit een diep gat in het trottoir
Ik val er in
Ik ben verloren………ik ben radeloos
Het is mijn schuld niet
Het duurt eeuwig om een uitweg te vinden
Ik loop door de zelfde straat
Er is een diep gat in het trottoir
Ik doe alsof ik het niet zie
Ik val er weer in
Ik kan niet geloven dat ik op de zelfde plek ben
Maar het is niet mijn schuld
Het duurt nog lang voordat ik eruit kom
Ik loop weer dezelfde straat
Er is een diep gat in het trottoir
Ik zie dat het er is
Ik val er weer in, het is een gewoonte
Mijn ogen zijn open
Ik weet waar ik ben
Het is mijn schuld
Ik kom er direct uit
Ik loop door de zelfde straat
Er is een diep gat in het trottoir
Ik loop er omheen
Ik loop een andere weg.
Portia Nelson is de originele schrijver
Het gedicht is ook te vinden in het boek: Het Tibetaanse boek van leven en sterven - Sogyal Rinpoche
Belangrijk: Laat hieronder jouw reactie en eventuele aanvullingen achter.
Als je dit artikel over vallen en opstaan interessant vindt deel het dan met je vrienden, klanten, collega’s – Janneke
